Urodził się 1896 w Sosnowcu. W 1914 roku wstępuje do Seminarium Duchownego w Kielcach. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1919 roku. Po wyświęceniu pracował w parafiach: Chęciny, Daleszyce i Prandocin. Oceniając wysoko umiejętności ks. M. Połoski, władze kościelne, w 1921 roku, skierowały go na studia do Paryża. Przebywał tam kilka miesięcy. Dalsze studia musiał przerwać, powodem były problemy zdrowotne. Po powrocie do kraju poddaje się leczeniu i zostaje mianowany wikariuszem w parafii Kurzelów. W latach 1923-1926 przebywał w Stanach Zjednoczonych. Tam pomagał swojemu stryjowi ks. Antoniemu Poławskiemu (parafia Chuton Mass). Powraca do kraju w 1926 roku i zostaje mianowany sekretarzem generalnym Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Męskiej w Kielcach. Dał się poznać, jako doskonały publicysta i kapłan młodzieży katolickiej.

Po wybuchu wojny został mianowany proboszczem parafii p. w. Przemienienia Pańskiego w Kielcach-Białogonie. W czasie okupacji pomagał ukrywającym się Żydom, wystawiając im metryki chrztu. Współpracował z AK i NSZ (Brygada Świętokrzyska). Po wojnie w 1947 roku zostaje aresztowany i po kilku miesiącach zwolniony. Na wiosnę 1948 roku ks. Połoska zostaje mianowany dyrektorem i administratorem Diecezjalnego Domu Rekolekcyjnego w Kielcach-Białogonie. W 1951 roku ponownie zostaje aresztowany i rok później zostaje skazany na cztery lata więzienia. W czasie procesu próbowano obarczyć ks. M. Płoskę winą za pogrom kielecki z 4 lipca 1946 roku. Podczas odbywania kary zeznawał jako świadek w procesie ks. Antoniego Słomkowskiego, rektora Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W 1953 roku zostaje zwolniony i ponownie aresztowany. Zeznawał jako świadek w procesie ks. biskupa Czesława Kaczmarka. Pod koniec 1953 roku ks. Połoska zostaje zwolniony z więzienia. W 1964 roku został mianowany kanonikiem gremialnym Kapituły Katedralnej, a w 1969 r. jej prałatem.